Hello & goodbye Mt. Fuji

Op het moment van schrijven zit ik op een steen aan de voet van Lake Kawaguchiko recht tegenover Fuji-san. Kleine golfjes kabbelen voorzichtig naar me toe, maar komen nooit bij mijn voeten. Het is hier 16.30. De temperatuur wordt steeds aangenamer en het licht steeds mooier. Ik blijf hier zitten tot zonsondergang, genietend van deze prachtige berg met zijn bijna perfecte symmetrie.
Het was vandaag een bijzondere dag. Toen ik vanochtend mijn gordijn openschoof was de constante regen opgehouden, scheen de zon en liet Mt. Fuji heel voorzichtig haar mooie contouren zien.
Iedereen in de ryokan was blij en ging enthousiast foto's van elkaar staan maken met de beroemde berg op de achtergrond....en ik weer van hén.
Dit was echt Fuji-dag en heb de 'schade' van de afgelopen dagen ruimschoots ingehaald. Van alle kanten heb ik deze fotogenieke 'dame' bewonderd en gefotografeerd: óp het meer, áán het meer en op het 5e station, het startpunt van de meeste wandelaars op zo'n 2300 m.
Daar rondkijken was op zich ook al een belevenis. Groepen Japanners, man/vrouw, jong en oud, verzamelen zich gedisciplineerd, krijgen instructie van hun gids, doen rek-en strek-oefeningen, sluiten dit ritueel met een yell af en gaan op pad. Daartussen door lopen wat westerlingen, die lekker alleen gaan wandelen. Wat heet alleen: ik kreeg een beetje het 4-daagse gevoel, zoveel mensen willen die berg op. 

Het was vandaag ook de dag van andere ontmoetingen. Waar ik gisteren wat treurig kijkende westerse  back-packers in de regen spotte, zag ik nu hele gezinnen, echtparen uit alle windstreken en individuele 'zwervers' zoals ik.
In de bus naar het 5e station raakte ik in een geanimeerd gesprek met Jake & Josh, 2 ondernemende studenten uit Delaware, USA. En op de terugweg met een leuk gezin uit Hongkong en 3 vrolijke vriendinnen uit Taiwan en Maleisië. Dat is toch echt wel het bijzondere van alleen op deze aardbol rondreizen.

Wat heb ik genoten van deze mooie plek, mét en zonder regen! Straks ga ik met een beetje tegenzin mijn tas weer inpakken. Maar ik kom zeker terug. En Titus, dan gaan we alsnog samen die krater bewonderen.

Ik spreek jullie weer in Tsumago, mijn volgende bestemming!!